geschreven: 21 januari 2021
Lieve danser,
Naast bijvoorbeeld corona en wat dit teweeg brengt aan financiële onzekerheid, is er sinds eind vorig jaar een nieuwe grote donkere wolk in mijn leven, in ons leven, het leven van Rob en mij. Die wolk neemt mij in beslag en ik leef een groot deel van mijn tijd in diens schaduw. Zo goed en kwaad als het gaat. Wel positief. We zijn langzaam op weg naar het licht. En… dan zijn er, ook nu, ook momenten dat ik ineens in het licht sta. Dat ik de donkere wolk vergeet, omdat ik in het moment geniet. Omdat ik lach, omdat ik straal, omdat ik omringd ben door schoonheid, gegrepen door creativiteit. Omdat ik verbinding voel, vervuld ben van liefde en harmonie en ervaar dat we allemaal één zijn.
Wij hebben vrijwel allemaal onze eigen donkere wolken, soms meer, soms minder. Soms zijn ze eerst heeeel groot en worden ze in de loop van tijd kleiner, of zijn ze ineens opgelost. Soms zijn we er zo aan gewend, dat we niet anders denken te kunnen dan in de schaduw te blijven leven. De donkere wolken beheersen ons leven. Er zijn vele manieren om dan toch in het licht te stappen. En één van die manieren is heel simpel. Het gaat dan eigenlijk vanzelf: tijdens het dansen met elkaar. Het is dan vrijwel onmogelijk om lang in de schaduw van een wolk te blijven. De lieve en stralende gezichten van de andere dansers doen vaak al genoeg.
Lieve groet, Geny