Lieve danser,
Ik denk dat je het wel hebt meegekregen of er alles van weet: ons kabinet in wording schudt al op zijn grondvesten voor de eerste steen gelegd is. Vooral omdat onze demissionaire premier zegt iets cruciaals te zijn vergeten en dat wordt door heel veel Kamerleden (en waarschijnlijk kiezers) in twijfel getrokken. Er wordt getwijfeld aan zijn eerlijkheid. En dat is funest voor het vertrouwen en het respect.
Eerlijkheid vinden we allemaal heel belangrijk, toch zijn we het vaak niet. Er schijnt ongelofelijk veel gelogen te worden en zelfs door ons allemaal.*
Ik heb zelf een historie van liegen en oneerlijkheid. Ook al dacht ik dat ik een heel eerlijk mens was. Ik vond het vaak moeilijk om de waarheid te zeggen en voor mezelf op te komen. Ik ging vaak ergens in mee, ook al wilde ik dat eigenlijk niet. Ik had dat niet altijd zelf in de gaten. Het was geen slinkse kwaadaardige manier van liegen, maar wel funest voor mijn eigen zelfrespect en voor het respect dat de ander voor mij had. Diegene voelde ook ergens wel dat het niet helemaal klopte.
Zo was ik van 1980 – 1984 samen met mijn toenmalige vriend. In het begin was ik verliefd en ik keek tegen hem op. Hij was afgekickt van de heroïne, heel statig, mannelijk en krachtig en verbaal sterk. Hij boezemde respect in. Maar na een tijdje kreeg ik ook te maken met andere kanten: hij was regelmatig gewelddadig, vernederde me, vond mij maar een verwend prinsesje wat nog niets ernstig mee had gemaakt. Ik ging me er schuldig door voelen dat ik een gelukkige jeugd had gehad en had medelijden met hem. Daarom bleef ik bij hem. En ik kwam zelfs terug nadat hij het een keer uit had gemaakt. Ook al was ik toen verliefd op iemand anders. Hij kreeg darmkanker en vond mij geen goede verpleegster. Hij was zo naar tegen me dat het ook niet fijn was om hem te verzorgen. Toen hij zei ‘Je houdt niet meer van me’ bezwoer ik hem dat ik wel van hem hield. En dat was een regelrechte leugen. Ik hield al jaren niet meer van hem. Maar wilde eerst een zielige en daarna een zieke man niet in de steek laten. Dus ik dacht dat ik er nog goed aan deed ook. Ik dacht: ik kan dit aan en cijferde mezelf weg.
Nu vele jaren, relaties en levenslessen later weet ik dat het allerbelangrijkste is om eerlijk tegen mezelf te zijn en dus ook om uit te vinden wat dat in houdt en wanneer ik eerlijk tegenover mezelf ben. En daardoor kan ik veel makkelijker eerlijk zijn tegen de ander. Het is nu veel meer vanzelfsprekend. Het gevolg is: vertrouwd en gerespecteerd worden. Door mezelf en de ander. Puur zijn.
Het thema van de vivencia van donderdagavond is: eerlijk. Op zoek naar wat dat is bij jou. Op zoek naar je pure essentie, je pure oprechte eerlijkheid. En dan zuiver en open omgaan met elkaar. Met mildheid.
Ben je er bij?
Lieve groet, Geny
* Hieronder vind je een paar van de vele artikelen (en onderzoeken) die over liegen gaan.
Waarom we allemaal liegen: https://www.eur.nl/nieuws/
We liegen allemaal: https://www.ad.nl/wetenschap/
Liegen doen we allemaal: https://eenvandaag.avrotros.